ორგანული სოფლის მეურნეობის პრინციპები

წინასიტყვაობა

ეს პრინციპები არის ფესვები, საიდანაც იზრდება და ვითარდება ორგანული სოფლის მეურნეობა. ისინი გამოხატავს იმ წვლილს, რომელიც ორგანულ სოფლის მეურნეობას შეუძლია შესწიროს მსოფლიოს და ხედვას, გააუმჯობესოს მთელი სოფლის მეურნეობა გლობალურ კონტექსტში.
სოფლის მეურნეობა კაცობრიობის ერთ -ერთი ყველაზე ძირითადი საქმიანობაა, რადგან ყველა ადამიანს ყოველდღიურად სჭირდება კვება. ისტორია, კულტურა და საზოგადოების, ღირებულებები ერთიანდება სოფლის მეურნეობაში. პრინციპები ვრცელდება სოფლის მეურნეობის ფართო გაგებით, მათ შორის იმ გზებზე თუ როგორ

უვლიან ადამიანები ნიადაგს, წყალს, მცენარეებსა და ცხოველებს საკვებისა და სხვა საქონლის წარმოების, მომზადებისა და გავრცელების მიზნით. ის მოიცავს ადამიანების ურთიერთქმედებას ცოცხალ ბუნებასთან, ერთმანეთთან და ქმნის მომავალი თაობების მემკვიდრეობას. ორგანული სოფლის მეურნეობის პრინციპები ემსახურება ორგანული მოძრაობის შთაგონებას მისი სრულ მრავალფეროვნებასთან ერთად. ისინი ხელმძღვანელობენ IFOAM- ის განვითარების პოზიციების, პროგრამებისა და სტანდარტების შემუშავებაში. გარდა ამისა, მათ წარმოდგენილი აქვთ ხედვა მსოფლიო მასშტაბებთან ადაპტაციის შესახებ.

ორგანული სოფლის მეურნეობა ემყარება შემდეგ პრინციპებს:

თითოეული პრინციპი გამოხატულია განცხადების საშუალებით, რასაც მოჰყვება ახსნა. პრინციპები უნდა იქნას გამოყენებული მთლიანად. ისინი შედგენილია როგორც ეთიკური პრინციპები მოქმედების შთაგონებისთვის.

ჯანმრთელობის პრინციპი

ორგანულმა სოფლის მეურნეობამ უნდა შეინარჩუნოს და გააძლიეროს ნიადაგის, მცენარის, ცხოველის, ადამიანისა და პლანეტის ჯანმრთელობა, როგორც ერთი და განუყოფელი.

ეკოლოგიის პრინციპი

ორგანული სოფლის მეურნეობა უნდა იყოს დაფუძნებული. ცოცხალი ეკოლოგიური სისტემების ცხოვრების ციკლზე. იმუშავეთ მათთან, მიბაძეთ მათ და დაეხმარეთ მათ შენარჩუნებაში.

ეს პრინციპი მიუთითებს იმაზე, რომ ინდივიდებისა და თემების ჯანმრთელობა არ შეიძლება განცალკევდეს ეკოსისტემების ჯანმრთელობისგან -ჯანსაღი ნიადაგები წარმოქმნიან ჯანსაღ კულტურებს, რომლებიც ხელს უწყობენ ცხოველებისა და ადამიანების ჯანმრთელობას.
ჯანმრთელობა არის ცოცხალი სისტემების მთლიანობა და ინტეგრაცია. ეს არ არის მხოლოდ ავადმყოფობის არარსებობა, არამედ ფიზიკური, გონებრივი, სოციალური და ეკოლოგიური კეთილდღეობის შენარჩუნება. იმუნიტეტი, გამძლეობა და რეგენერაცია არის ჯანმრთელობის ძირითადი მახასიათებლები.
ორგანული სოფლის მეურნეობის როლი, იქნება ეს მეურნეობაში, გადამუშავებაში, განაწილებაში თუ მოხმარებაში, არის ეკოსისტემებისა და ორგანიზმების ჯანმრთელობის შენარჩუნება და გაძლიერება ნიადაგში არსებული ყველაზე პატარა ორგანიზმებიდან ადამიანამდე. კერძოდ, ორგანული სოფლის მეურნეობა მიზნად ისახავს მაღალი ხარისხის, საკვების წარმოებას, რაც ხელს უწყობს ჯანმრთელობის პროფილაქტიკურ ზრუნვას და კეთილდღეობას. ამასთან, თავიდან უნდა იქნას აცილებული სასუქების, პესტიციდების, ცხოველური პრეპარატების და საკვების დანამატების გამოყენება, რამაც შეიძლება ზიანი მიაყენოს ჯანმრთელობას.

ეს პრინციპი ორგანულ სოფლის მეურნეობას ,,ფესვებს ადგმევინებს“ ცოცხალ ეკოლოგიურ სისტემებში. მასში იგულისხმება, რომ წარმოება უნდა ეფუძნებოდეს ეკოლოგიურ პროცესებს და გადამუშავებას. კვება და კეთილდღეობა მიიღწევა კონკრეტული გარემოს ეკოლოგიურბით. მაგალითად, კულტურების შემთხვევაში ეს არის ცოცხალი ნიადაგი; ცხოველებისთვის ეს არის ფერმის ეკოსისტემა; თევზისა და ზღვის ორგანიზმებისთვის, წყლის გარემო.
ორგანული მეურნეობა, პასტორალური და ველური მოსავლის სისტემები უნდა შეესაბამებოდეს ბუნების ბალანსებსა და ეკოლოგიურ ციკლებს. ეს ციკლები უნივერსალურია, მაგრამ მათი მოქმედება სპეციფიკურია. ორგანული მენეჯმენტი უნდა მოერგოს ადგილობრივ პირობებს, ეკოლოგიას, კულტურას და მასშტაბებს. წარმოების ხარჯები უნდა შემცირდეს ხელახალი გამოყენებით, გადამუშავებით და მასალებისა და ენერგიის ეფექტური მენეჯმენტით, რათა შენარჩუნდეს და გაუმჯობესდეს გარემოს ხარისხი და დაიზოგოს რესურსები.
ორგანულმა სოფლის მეურნეობამ უნდა მიაღწიოს ეკოლოგიურ ბალანსს ფერმერული სისტემების დიზაინის, ჰაბიტატების დამკვიდრებისა და გენეტიკური და სამეურნეო მრავალფეროვნების შენარჩუნების გზით. მათ, ვინც აწარმოებენ, ამუშავებენ, ვაჭრობენ ან მოიხმარენ ორგანულ პროდუქტებს, უნდა დაიცვან და ისარგებლონ საერთო გარემოს, კლიმატის, ჰაბიტატების, ბიომრავალფეროვნების, ჰაერისა და წყლის ჩათვლით.

სამართლიანობის პრინციპი

ორგანული სოფლის მეურნეობა უნდა ეფუძნებოდეს ურთიერთობებს, რომლებიც უზრუნველყოფს სამართლიანობას საერთო გარემოსა და ცხოვრების შესაძლებლობებთან მიმართებაში.

ზრუნვის პრინციპი

ორგანული სოფლის მეურნეობაუნდა ხორციელდებოდეს სიფრთხილით და პასუხისმგებლობით, რათა დაიცვას დღევანდელი და მომავალი თაობების ჯანმრთელობა, კეთილდღეობა და გარემო.

სამართლიანობა ხასიათდება თანაბარი უფლებებით, პატივისცემით, კანონითა და სამყაროს მმართველობით, როგორც ადამიანებს შორის, ასევე მათ სხვა ცოცხალ არსებებთან ურთიერთობებში.
ეს პრინციპი ხაზს უსვამს იმას, რომ ორგანულ სოფლის მეურნეობაში ჩართულებს უნდა შეეძლოთ ადამიანური ურთიერთობები ისე, რომ უზრუნველყონ სამართლიანობა ყველა დონეზე და ყველა მხარისათვის-ფერმერები, მუშების, გადამამუშავებლების, დისტრიბუტორების, მოვაჭრეებისა და მომხმარებლებისთვის.
ორგანულმა სოფლის მეურნეობამ უნდა უზრუნველყოს ყველა, ვინც ჩართულია, ცხოვრების კარგი ხარისხით და ხელი შეუწყოს საკვების სიჭარბისა და სიღარიბის შემცირებას. მისი მიზანია კარგი ხარისხის საკვებისა და სხვა პროდუქტების საკმარისი მარაგის წარმოება.
ეს პრინციპი ამტკიცებს, რომ ცხოველებს უნდა ჰქონდეთ ისეთი სიცოცხლის პირობები და შესაძლებლობები, როგორიც შეესაბამება მათ ფიზიოლოგიას, ბუნებრივ ქცევას და კეთილდღეობას.
ბუნებრივი და გარემოსდაცვითი რესურსები, რომლებიც გამოიყენება წარმოებისა და მოხმარებისთვის, უნდა იყოს სოციალურად და ეკოლოგიურად სამართლიანი. ასევე, მომავალი თაობებისთვის დაცული და სანდო. სამართლიანობა მოითხოვს წარმოების, განაწილებისა და ვაჭრობის სისტემებს, რომლებიც არის ღია და თანაბარი და ითვალისწინებს რეალურ გარემოსდაცვით და სოციალურ ხარჯებს.

ორგანული სოფლის მეურნეობა არის ცოცხალი და დინამიური სისტემა, რომელიც პასუხობს შიდა და გარე მოთხოვნებსა და პირობებს. ორგანული სოფლის მეურნეობის პრაქტიკოსებს შეუძლიათ გაზარდონ ეფექტურობა და პროდუქტიულობა, მაგრამ ეს არ უნდა ემუქრებოდეს ჯანმრთელობასა და კეთილდღეობას. შესაბამისად, საჭიროა ახალი ტექნოლოგიების შეფასება და არსებული მეთოდების გადახედვა. ეკოსისტემებისა და სოფლის მეურნეობის არასრული გაგების გათვალისწინებით, ზრუნვა უნდა გახდეს აუცილებელი.
ეს პრინციპი გულისხმობს, რომ სიფრთხილე და პასუხისმგებლობა არის მთავარი საზრუნავი ორგანული სოფლის მეურნეობის მენეჯმენტის, განვითარებისა და ტექნოლოგიების არჩევისას. მეცნიერება აუცილებელია იმის უზრუნველსაყოფად, რომ ორგანული სოფლის მეურნეობა იყოს ჯანსაღი, უსაფრთხო და ეკოლოგიურად გამართლებული. თუმცა, მხოლოდ სამეცნიერო ცოდნა არ არის საკმარისი. პრაქტიკული გამოცდილება, დაგროვილი სიბრძნე და ტრადიციული და ძირძველი ცოდნა გვთავაზობს დროში გამოცდილი გადაწყვეტილებებს.
ორგანულმა სოფლის მეურნეობამ უნდა აღკვეთოს მნიშვნელოვანი რისკები შესაბამისი ტექნოლოგიების მიღებითა და არაპროგნოზირებადი ტექნოლოგიების უარყოფით, როგორიცაა გენეტიკური ინჟინერია. გადაწყვეტილებები უნდა ასახავდეს ყველას ღირებულებებსა და საჭიროებებს, ვინც კი შეიძლება დაზარალდეს, გამჭვირვალე და მონაწილეობითი პროცესების მეშვეობით.

ტექსტი მომზადებულია IFOAM ORGANICS INTERNATIONAL წყაროებზე დაყრდნობით.